Bu yılın başlarında uydu bilgilerini kullanan bir çalışma şunu ortaya çıkardı: New York City, şehir genelinde yılda 1-2 milimetre gibi nispeten hızlı bir hızla batıyor. ve bazı kentsel alanların diğerlerinden çok daha hızlı battığını buldu. Araştırmayı düzenleyen gruba göre şehirdeki yüksek binaların yükü bu çöküşe katkıda bulunan faktörler arasında yer alıyor. Ancak bu batma oranı endişe verici olsa da dünyanın en hızlı batan şehri New York değil.
Şehirler, binalara binen yükten yeraltı suyunun aşırı pompalanmasına kadar pek çok nedenden dolayı batıyor.Bir ekip, 2022 yılında, 2015 ile 2020 yılları arasında toplanan uydu bilgilerini kullanarak sel riski altındaki 99 kıyı kentinin çökme oranlarını ölçtü. Birçok şehirde toprakların bir kısmının, deniz seviyelerinin yükselmesinden daha hızlı çöktüğünü, yani bu şehirlerin sular altında kalabileceği anlamına geldiğini buldular. daha önce tahmin edilen modellerden daha erken su baskını riskiyle karşı karşıya.
Ekip, çalışmalarında şunları söyledi: En hızlı çöküntü Güney, Güneydoğu ve Doğu Asya’da yaşanıyor. Ancak Kuzey Amerika, Avrupa, Afrika ve Avustralya’da da hızlı çöküş yaşanıyor.diye yazdı ve ekledi: “ İnsan faaliyetleri, özellikle de yeraltı suyunun çıkarılması, muhtemelen bu çökelmenin ana nedenidir.”
Çin’in Tianjin kenti, yılda 5,22 santimetre hızla çok hızlı bir şekilde batan bir şehir. Onu yıllık 3,96 santimetreyle Endonezya’nın Semarang’ının ve 3,44 santimetreyle Cakarta’nın takip ettiği belirlendi. İlk 10’daki tek ABD şehri yılda 1,95 santimetre hızla batıyor. Houstonolmuş.
Peki ya İstanbul?
Araştırma, İstanbul’un genel olarak istikrarlı olduğunu gösteriyor. Ancak şehrin batı ucunda 5×20 kilometrelik bir alanın yılda 2 milimetre battığını söylüyor.
Ancak en hızlı batan şehir Meksika’daki Mexico City oldu.2021 yılında yapılan bir araştırma, şehrin Bu, 1950’den bu yana yılda 50 santimetrelik oldukça sabit bir hızla battığını gösterdi. . Ancak bu çökme, yeraltı suyunun pompalanmasının bir sonucu değil, daha ziyade Mexico City’nin üzerine kurulduğu kil bakımından zengin göl yatağının sıkışmasından kaynaklanıyor.
Ekip makalesinde şunları yazdı: “ 2020 yılı itibarıyla üst akitardın ortalama %17’si sıkıştırılmıştır ve mevcut koşullar altında tam sıkışmaya ulaşmanın yaklaşık 150 yıl sürebileceğini, bunun da 30 metreye kadar ek çökmeye yol açabileceğini tahmin ediyoruz. Su seviyeleri yükselse bile, akitardın kaybedilen yüksekliğinin ve depolama kapasitesinin büyük çoğunluğunun yeniden kazanılması umudu yok.”
